W trosce o Twoje dziecko – badanie bioderek u niemowląt

Poprzedzony przez okres noworodkowy, okres niemowlęcy zaczyna się u człowieka w piątym tygodniu życia i trwa do ukończenia pierwszego roku. W tym czasie, następuje szybki przyrost długości i masy ciała. Wyrzynają się pierwsze zęby mleczne, dziecko zaczyna raczkować i mówi swoje pierwsze słowa. Jest to też odpowiedni czas na pierwszą wizytę u ortopedy.

Czym jest badanie preluksacyjne?

Jest to badanie, którego celem jest wczesne wykrycie ewentualnej wady wrodzonej stawu biodrowego, czyli dysplazji bioder. Diagnoza wady w wieku niemowlęcym pomaga zapobiec jej rozwojowi lub podjąć wczesne, a więc skuteczne leczenie.

Kiedy wykonuje się badanie?

Badaniu bioderek powinno poddane być każde niemowlę, bez względu na to czy podejrzewana jest u niego wada, czy też nie.

Pierwsza obserwacja powinna być wykonana w szóstym tygodniu życia dziecka. Następnie, badanie należy powtórzyć za kolejne 6 tygodni i ponownie gdy dziecko skończy pół roku.

Przy ustalaniu dokładnego terminu badania, należ brać jednak pod uwagę ułożenie dziecka w brzuchu matki oraz wynik badania ruchomości bioder wykonanego tuż po narodzinach.

Jak wygląda badanie bioderek?

Podczas wizyty lekarz przeprowadza ogólne badanie ortopedyczne kości dziecka, a następnie wykonuje USG stawów biodrowych.

Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania i zazwyczaj nie trwa długo. Po zdjęciu pieluchy, dziecko układa się na boku w wyznaczonym miejscu. Jak zapewniają specjaliści z naszej przychodni, w której wykonywane jest profesjonalne badanie bioderek niemowląt, badanie jest całkowicie bezpieczne i nie sprawia dziecku bólu.

Czym jest dysplazja stawu biodrowego?

Dysplazja to niedorozwój panewki stawowej lub głowy kości udowej. Rozwój dysplazji zaczyna się w okresie prenatalnym – gdy dziecko znajduje się w brzuchu matki i ze względu na ułożenie, częściej obejmuje lewe biodro.

Dysplazja dużo częściej dotyczy dziewczynek oraz noworodków o dużej masie. Dziecko jest bardziej narażone jeśli urodziło się w pierwszej ciąży matki lub gdy była to ciąża mnoga.

Choroba jest najczęściej wrodzona, może zostać odziedziczona po rodzicach.

Częstą przyczyną dysplazji jest nieprawidłowe ułożenie kończyn płodu, które być nadmiernie zgięte lub nadmiernie wyprostowane. Powstaniu wady sprzyja też ułożenie pośladkowe płodu.

Inne czynniki to wiotkość torebki stawowej w pierwszym tygodniu życia dziecka, spowodowana zmianami hormonalnymi. Do dysplazji stawu biodrowego, mogą też doprowadzić błędy przy porodzie, takie jak gwałtowne wyprostowanie nóżek dziecka lub nieodpowiednią pielęgnacją. Do błędów opiekunów dziecka, mogących przyczynić się do wystąpienia wady, zaliczamy m.in. układanie dziecka na jednym boku, zawijanie z wyprostowanymi nóżkami czy nieprawidłowy sposób noszenia.

Dysplazja może być widoczna w postaci asymetrycznych fałdów pośladkowych lub udowych, nierównej długości kończyn czy w ograniczonym odwodzeniu kończyny.

Jak wygląda dalsze postępowanie w przypadku stwierdzenia wady?

Wczesne zdiagnozowanie wady stawu biodrowego pozwala na rozpoczęcie skutecznego leczenia. Znacznie trudniej i dłużej przebiega ono, gdy dziecko jest starsze. Wtedy, może nawet wymagać interwencji chirurgicznej.

Dziecko, u którego wada występuje, lecz nie została wykryta do czasu gdy zaczyna ono chodzić, może kuleć lub chodzić na palcach. Brak diagnozy, skończyć się może trwałą niepełnosprawnością.

W leczeniu dysplazji stosuje się m.in. ortezy,czyli  protezy ortopedyczne. Są one zakładane dziecku na okres kilku miesięcy. W przypadku mniej zaawansowanych wad, wystarczające jest szerokie pieluszkowanie, które mogą umacniać specjalne szyny lub poduszki.